Renklerin Dili Şiiri - Mehmet Kalay

Renkler...
Bedeni,
Dilini anlatır.

Yenilgi ve hastalık,
Solgundur yüzü,
Ayrılık ve hüzün.
Sarı.

Alaz arzuların,
Vahşet,
Kin ve nefretin,
Aşkın rengi,
Kırmızı.

Kırmızı ve sarının kombinasyonu,
Gitmekle kalmak arasında,
Karasızlık.
Aşk ve ayrılık.
Sonbaharda,
Tükenmeyen umutlara ilham.
Turuncu.

İlkbaharın,
Doğanın,
Bereket ve bolluğun,
Doğacak olanların habercisi.
Tabiat ananın rengi,
Yeşil.

Tohumların yeşerdiği,
İnsanın özü,
Kaynağı.
Toprak ananın rengi,
Kahverengi.

Umutlara ilham.
Huzuru anımsatır,
Sonsuzluğu tattırır.
Yaşamın Kaynağı,
Suyun rengi,
Mavi.

Gecenin,
Karanlığın,
Karamsarlığın,
Sonların habercisi.
Yas tutan duygular ve asalet.
Siyah.

Maviyle sarının karışımı.
Arzuların kaynağı.
İnsanları baştan çıkartan,
Romantizmin baş mimarı,
Mor.

Saflık ve temizlik.
Duru duygularla özdeş.
Her renge dost,
Kışın her hali,
Beyaz.

05.03.2004 – İstanbul