Renklerin Dili Şiiri - Orhan Tuncay

Yeşili dinlerdi suskun sessizliklerde
Tonlarını yudumlarken bir bardaktan
Belki de huzur içindi içindeki susuzluğu
Dinginlikle kucaklaştığı her zaman.

Mavi ulaşılamazdı onun gibiler için
En derin sonsuzluğuydu enginlerin
Düşlerini gizlerken bu rengin ardında
Acısı damlardı ulaşılamaz sevgilerin.

Kırmızı yanardı dinmeyen coşkunluğu
Saçlarını dalgalandıran haşin rüzgardı
İhtiras süzülürken yavaşça şakaklarından
O, dünyayı çiğneyip geçen kahramandı.

Sarı kelimelerle bezenirdi söylevleri
Saçılırken geçmiş ve geleceğin sırları
Fırtınalara karşı konuşuverirdi birden
Bilgiçlik taslayan büzülmüş dudakları.

Mor asasıydı kutsayan yabanıl yaşamı
Bilgelik türküleri söylerdi öylesine
Ve karıştırırken ebediyet ateşini
Yakardı asasını ateşin küllerinde

Renkler can verdi yaşamının her zerresine
Kah karardılar olumsuzluklara boğuldu
Renk cümbüşünden bir nefes çekti içine
Kah canlandılar tüm aydınlıklar onundu