Bazen dalıp gittiğimde gökyüzüne
Bütün renkler soluklaşıyor
Gözlerimin önünde simsiyah bir perde
Zorlasamda kalkmıyor daha da ağırlaşıyor
Işıklara hiç bu kadar muhtaç olmamıştım
Özlemle eş değer siyahlıkta bir hayat
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta