Renklere Özlem Şiiri - Ahmet Kısa

Bir mavi olsam...
Engin denizlere açılsam...
Unutsam...
Hayatın yorucu merdivenlerini...
Selamlaşsam yunuslarla, martılarla,
Özgürlüklerinden bir parça ödünç istesem...

Bir yeşil olsam...
Bir şehitlik koruluğunda...
Huzuru yakalasam kıyısında, köşesinde...
Saygı nöbetlerini hep ben tutsam...
Sonsuz bekleyişlerinin dinginliğinde...

Bir sarı olsam...
Uçsuz bucaksız bozkırlarda...
Tarla kuşlarının yuva yapmalarını seyretsem sessizce...
Vefasızlığın sıfır dereceyi gösterdiği termometrelerde,
Kafamı dinlesem...

Bir beyaz olsam...
Kutupların ayak izsiz buzullarında...
Albatroslara yarenlik etsem uzun kanatlarında...
Karışmasam penguenlerin güruhuna...

Bir kırmızı olsam...
Ufukların kızıl guruplarında...
Erisem...Solsam...
Kaybolsam an be an...
En sevdiğim renge koşsam...

Eveet! Nerdesin benim siyahım?
Bir mezarın karanlık yalnızlığında bulsam seni...
Gözükmesem...
Kurda kuşa yem olmasam, aç kursaklarda...
Ölümün asude keyfini demlesem...
Ruhumun yorgun bakışlarına...