Renklerde Buluşmak -2- Şiiri - Mine Gül

Eski bir resim buldum tavan arasında
tozlar içinde kalmış
renkleri solmuş
çok eski bir resim...

Tozunu alayım derken ellerimle
birden kendimi o resmin içinde buldum...

Önce gökkuşağına dokundum
usulca, kazgısızca
karşıma çocukluğum çıktı
cıvıl cıvıl, sevecen
tüm renkleriyle
bembeyaz...
baktım
kokladım
...doyamadım

Sonra bir dokunuş daha
ürkek ve bir o kadar da tedirgin
hayallerim kapladı her kareyi
uçuk, sonsuz
tüm saflığıyla
tozpembe...
kanatlandım
kuş oldum
...uçtum

Çiçekler açtı resmin her köşesinde
bayram renkli, korkusuz çiçekler
tekrar dokundum heyecanla
pembe pembe...
birden fırçam dondu
ellerim dondu
...üşüdüm

Yoktu...
gökkuşağı kaybolmuştu
yenilmişti kara bulutlara
ve tüm renkler yastaydı şimdi
...simsiyah

Şaşkın, çaresiz
titreyen ellerimle
o renksiz renklerin tam ortasına
hüzün çöllerinin en dibine daldım
kızgın kumları avuç avuç avuçladım
ve susuz kaldı toprağın tüm renkleri
...susuz, solgun

Ya avuçlarım...
avuçlarım
alev aldı
yandı
zehirli dikenlerle çivilendi
musalla taşında unutulmuş
tavanı çatlak bir tabut üzerine

Fırtınaya tutulmuştu tüm renkler
çizgiler siliniyordu
ve yavaş yavaş
buz kesiyordu
ruhum
bedenim
mor yapraklar arasında
...kankırmızı

Elimdeki fırça yorulmuştu
eskimişti artık
nefes almak
...ölüm rengindeydi

Gökkuşağının hatırına
bir yolunu bulmalıydım
geçmeliydim o çamur selinin önüne...
son bir fırça hamlesiyle
yağmur damlalarına
dokundum
ürperdi içim
silkelendim
ve uyandı özlemlerim
yağmurun kokusuyla
...yemyeşil

Durdum...
yeşili seyrettim
yeşili dinledim
...dinlendim

İyi bir ressam değildim belki
belki hep solan renkleri seçmiştim
ama bulmalıydım
asla solmayan
sonsuzluğu anlatan
o renkleri
kaybolan gökkuşağını
bulmalıydım...

Ve fırlattım attım elimdeki fırçayı
parmaklarım vardı ya
yeterdi onlar bana...

O an tualin üzerine
bir kaç damla gülücük düştü
süzüldü yüreğimden
sıcacık...
dokundum
üşümedim
...ısındım

Artık kim tutardı yüreğimi
kim dur diyebilirdi parmaklarıma...

Kızıl bir güneşle erittim buz tutmuş oyuncaklarımı
eriyen sularını engin denizlere akıttım,
ardından ak kanatlı martılar uçurdum göklere
yakamozlara ellerimle daldım
yıldızları merhem yaptım avuçlarıma
yeşil-mavi yapraklar serdim solgun gözlerime
pembe-beyaz şekerler, renkli bilyeler doldurdum ceplerime
rengarenk balonlar bıraktım gökyüzüne...

Boyadım...
her yeri
her şeyi
o eşsiz
o sonsuz
renge boyadım...

Her şey mavi şimdi
tüm renksiz resimler
tüm çizilmemiş resimler
...mavi

Gökkuşağı özgürlüğüne kavuştu artık...

(27.11.2006)