Renkler Tükendiğinde Şiiri - Bülent Öntaş

Dostum
çok uzakta değiliz düşlerimizden
çok uzak değiliz
birbirimizden
yeni şeyler öğrenmeliyiz
doğan günden
gökyüzüne bakarken
hayatı yeniden anlamalıyız
renkler tükendiğinde

göçmen kuşlarını uçuşunu seviyor musun

Kardeştir acılarımız
yeryüzünü
iyileştirir zaman
umudu besliyorsa yarınlar
ben şimdi
tüm hüzünleri toprağa gömüyorum
biliyorsun
esmer toprağın altında yeşeren
yeni
sevdalar
iyi geliyor bana

zamanın sesini duyuyor musun

Gökkuşağından
tüm renkleri toplayabilir misin bana
sabahı geriye alabilir misin
benim için
kan kırmızısı şarap renginde
akşamı
yaşamak ister misin
baştan ayağa
üzerime örtebilir misin geceyi

suyun akışını görüyor musun

Ellerimde siyahın tonları var
hala
geç kalmış değiliz
çünkü
renkler tükenmeden bitmez dostluklar
bir dileğim var senden
umudunu yitirme
umudumu alıp götürme benden

güneş de sönecek bir gün biliyor musun

Gün kararır
tükenirse tüm renkler
siyah da dahilse bu işe
işte o zaman yalnızlaşır insan
sen tükenme
geleceğim gününden önce

kalabalıkların ahengini görüyor musun