Süzülür ışık penceremden içeri,
Renklendirir, hem kalbimden içeriyi,
Hem evrenin her yerini,
Renkler karanlığın ortasında tutunmanın sebebi.
Güneş gözlerini kapayınca,
Nankör ay, güneş gidince ortaya çıkınca,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta