Renkler Şiiri - İlban Orkun Karamüftüoğlu

Sen,

En çok siyahı ve kırmızıyı seversin;

Bense gök mavisini…

O yüzden bana hep mavi bir kalp bırakırsın,

Göğün içime düştüğünü bilmeden.

Sen “I know” dersin,

Bense “Aysel”…

Gerçi bu yüzden
Hep ben mi yalan oldum,

Sen mi zor olmadın?

Sen güneşi ve denizi seversin,

Hele bir de sahilde ateş yanıyorsa…

Bense denizi değil,

Denizde kokunu ararım.

En çok da
İkimiz film izlerken yediğimiz o hamburgeri severim;

Bir taksinin arka koltuğunda

El ele tutulmuş bir zamanın sıcaklığını…

El ele, göz göze,
nefes nefese kalışımızı.

Sen mum yakmayı seversin,

Bense tütsü…

Ne tütsüsü
!
Ben, sende yanmayı severim.

Ve ne olursa olsun,

Sana aşık olmak—

Dünyanın en güzel tarafı.