Renkler Şiiri - Ebubekir Altunok

Akan kanın rengidir kırmızı
Yaraların açar kabuklarını
Gün yüzüne çıkarır anıları
Hatırlatır insana acılarını
Bu yüzden sevmem ben kırmızı

Sonsuzluğun rengidir mavi
Onunla hayal kurar insanların hepsi
Umutlanma, ulaştırmaz seni
Rüyalarındaki diyara o buluttan gemi
Bu yüzden sevmem ben mavi

Güneşin rengidir sarı
Körükler yüreğindeki sıcağı
Yüreğindeki ince, zalim sızı
Acımasızlığın göz alıcı tılsımı
Bu yüzden sevmem ben sarı

Rahatlığın rengidir yeşil
Yapabiliyorsan yaşadıklarını durma sil
Sonsuza kadar rahat olunmaz seni sefil
Çektiğin onca sıkıntılar buna kefil
Bu yüzden sevmem ben yeşil

Bu dünyanın rengidir siyah
Elemler, işkenceler, savaşlar… eyvah!
Yeni bir anlaşmazlık doğar her sabah
İnsanlar gözyaşlarıyla yapar siftah
Bu yüzden sevmem ben siyah

Ahiretin rengidir beyaz
Saflığın, güzelliğin makamıdır Hicaz
Bu dünyada örneği kalsa da pek az
Verilmeyebilir köprüden geçmemize cevaz
Bu yüzden sevmem ben beyaz