Renk Körü Şiiri - Ebru Yeşilova

Söyle bir şey, renkli olsun
Karartmasın içimi
Odamda boğum boğum yas
Yazda bir kış perdesi çekili
Boş vermişlik var serde
İçimdeki pembeye inat
Söyle kaç renk var sende

Sende kara sende kahve ağacı
Sende lodos bulutu gibi kopkoyu gri
Sende hasta ciğer gibi lekeli bir mor
Sendeki turuncu ve yeşil bir kuş teleği şimdi
Kuğulu Park'ta bir ağacın altına gömülü
Cebinde mavi mavi çakıl taşları
Aklın toprağın altında
Elin cebinden hiç de çıkmaz ki şimdi

Ben desen içimde bir renk yelpazesi
Bülent Hanım'ın yelliğinden hallice
Zilli boya kataloğu gibi
Aktan karaya düzenli ve sistematik
Ton geçişleri yumuşak ve düzenli
Baktığım duvar hep, daima şampanya rengi

Ben desen dışımda bir cadı küresi
Kulaklarım boynuz gibi uzuyor
Gözlerimin başı dönmeden uyumuyorum sabah
Başkasına renk cilalıyorum gün boyu
Sabaha kadar bana hiç kalmıyor

Renk körü yüreğim ebruli sever
O yüzden ne olur gam itme bana
Ben de gücüm kadar senden çekerim
Gam dediğin koyu bir renk, işte bu kadar
Aydınlık sabahlara uyanmak lazım
Sende inan ki benden fazladır sabah
Perden daha bir işli, ışığın geniş açı
Bende rengin adım gibi yalnız adı var
Söyle bir şey, renkli olsun
Karartmasın içimi
Söyle kaç ton var sergide bugün taze neyin var
Pek kalmadı çünkü bende
Söyle kaç renk var sende