Bir çırpıda uçup gitti
Renk cümbüşü çocukluğum
Küçücük bir ahşap evde
Sinop Ayancık’ta
Köprübaşı’nda doğdum
Koca bir aileydik mahallede
Kurtuluş okulunda ilk dersim
Kuş bakışı seyrederdim şehrimi
Bıldırcın sesleri süslerdi geceleri
Yeşil başlı ördekler yüzerdi kıyılarda
Fabrika borusu çağırırdı işe babamı
Lokomotif nazlı nazlı gezinirdi
Çayda balık tutardık, yüzerdik
Her şeyi o sığ sularda öğrendik
Ramazan davuluyla uyanırdık sahura
Pazar günleri kıymalı pide kuyruğu
Kuyunun başında geçti
Renk cümbüşü çocukluğum
Bahçede dut ağacı
İncir, mürdüm eriği, çay elması
Karda kızak
Harman yerinde düven
Buğday başakları serilirdi yere
Köprüyü yıkan sel
Koloniler
Orman sporlu Recep abi
Gazete sütunlarına dönüşen kurşun harfler
Öğretmenlerim, arkadaşlarım
Ailem en büyük servetim
Tüm yoksulluklara inat
Rengarenk geçti çocukluk günlerim...
Turan Gökmenoğlu
Kadıköy, 7 Mart 2007
Kayıt Tarihi : 7.3.2007 10:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
''Çocukluğum'' adlı şiirimi anımsattığı için, bir gazete ilavesi olarak aldığım Rus yazar Maksim Gorki'nin ''Çocukluğum'' adlı bu muhteşem kitabını bir solukta okudum. Maksim Gorki'nin çocukluğunu onunla birlikte yaşadım, özümsedim. Bir hançer içime saplanır gibi bitti kitap. Gözlerim doldu. Kendi çocukluğum geldi aklıma. Annem ve babam, doğduğum yer, insanlarım, çevrem, milletim, ülkem gözümde büyüdü. Çocukluğum, bu kitapta yazılan acıların hiçbirini yaşamadan geçti. Ne kadar güzel, tatlı ve içten. Çocukluğumun tek eksiği yoksulluk oldu. Babamın yoksulluğu. Fabrikadan aldığı küçük bir maaşla yedi kişilik ailemizi geçindirdi. Beni ve tüm kardeşlerimi okuttu. Adam etti.Yoksulluğunu bizlere hiç yansıtmadan. Her şeyi annemle birlikte kendi içlerinde yaşayarak. Eksiği sevgi ve saygıyla doldurarak. Teşekkürler annem, babam, ailem. Turan Gökmenoğlu İstanbul Göztepe, 06.03.2007
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!