Renk cümbüşü çiçekler Şiiri - Behçet Bilgiç

Meftun uyum kırların renk cümbüşü çiçekler
Ererim ben vuslata kırlarda bayırlarda
Ben onlara müptela onlarda beni bekler
Şu ruhum şad oluyor yemyeşil çayırlarda

Sevgiye kucak açar kırların etekleri
Sararlar merhametle alırlar hep koynuna
Uyuturlar ninniyle şu cırcır böcekleri
Yoktur orda ihanet gelmezsin hiç oyuna

Vuslatın kapıları açılır oralarda
Her daim bir sığınak bulunur köşesinde
Sunuyorlar cenneti birde ilk baharlarda
Eksilme olmaz asla onların neşesinde

İstersen kurtulmayı, şu kirli şehirlerden
Açarak kucağını git kır eteklerine
Bırak gamı kederi çek bir nefes derinden
Aksın huzur çeşmesi gönül peteklerine

Bulunmaz orda asla ne kavga ne gürültü
Yer olmaz ihanete sadakat var sadakat
Bulunmaz oralarda başını eden ütü
Gamdan tasadan uzak orda olursun abat

Uçuşur kelebekler çırpar kanatlarını
Sende kelebek gibi kanatlanıp uçarsın
Geçirirsin pür neşe inan ki her anını
Sarmaya sevmeleri kollarını açarsın

Yoktur yer sevmelere şu kirli şehirlerde
Kimi internettedir kimi başı derttedir
Muzdarip yaşamaktan her biri bir köşede
Diken gibi batıyor evde yumuşak sedir

Ararsan sadakati ara kırlarda ara
Şu kirli şehirlerde oyun içinde oyun
Kaçarsan şehirlerden dert kalır ne yara
Kin nefretten arınır değişir bütün huyun

Nerde aşkı aramış bak hakkın dostlarına
Tacı tahtı terk etmiş İbrahim Ethem'e bak
Kır bayır dolaşarak ermiş hak muradına
Nuruyla karanlığa olmamış mı o şafak

Yüce peygamberimiz kırdaki mağarada
Yalvarırken rabbine ermedi mi vuslata
Kırlarda deva vardır her bir çıkan yarada
Kırda binebilirsin ancak kanatlı ata
Kirlenirsin şehirde günaha bata bata