Renk Cümbüşü Şiiri - Sefa Kılıç

İlk renk
Tüm renklerin ademi
Yalnız mı hissetti kendini?
Çığlık çığlığa ayrışmak mı istedi?
Belki de sessiz kalıp karanlığı dinledi.
Yoksa fark edilmek için ilk gözü mü bekledi?
Hep vardı da renkler,
gözler mi rengi fark etti.
Ya renksiz olanlar
Renkleri hiç mi bilmedi?
Kim bilir
Belki de evveldi renk cümbüşünden
Binbir tonu sevmedi
Neden vardılar ki
Mesaj kaygısı mı varlık sebebi?
Kara, koyu ve siyah ruhun acı sebebi
Yeşil ve de mavi umudun simgesi
Kırmızı her ateşin kökeni
Kandır özü veya aşkın sözü
Sarı çiçek, erguvan yaprak
Gri dumanın nefesi
Ya beyaz o hangi mesaj?
Berraklığın müjdeleyicisi
saflığın habercisi.

İnanmam ben bunlara
buz gibidir içim
anlat bana gerçeği.

Yakar, altın parlar güneşi
sarı gibidir ateşi
ısıtır içi bazen yakar tenini
Göz bilir gerçeği
Mantık ayırır her şeyi
Kalp birleştirir nesneyi
Renkler etkiler benliği
Ya ben anlatamadım renkleri
Ya da yaşam körlükler vermişti.