Renk Şiiri - Suat Bingöl

Şimdi ben sende öğreniyorum ya
Renk nedir koku nedir
Bir böğürtlen bahçesinin kenarı oluyor ağzım
Bir bakmışım Yasemin tarlasının tam ortası
Diyelim süt diyelim buğday en çok da toprak
Hani çiçekler vardır;
Güpegündüz bir suya düşer
-Söyleyemem adını-
O nemlilikte o tadda dolanır ya dilin ağzında
Öyle bir ‘sevgilim’ deyişin vardır ki
Güneşli bir ikindinin tam ortasında
Değme gecede söylenmemiştir böylesi
Yıldızları tutuyorum avucumda o an
Sınırına varıp bir karanlığın
Ben de aferin demek istiyorum tanrıya

Koşan atların soluk alışverişi var aramızda
Bir tutam ışık gibi bir tutam kızıl düşüyor saçlarına
Dişlerimdi gevşiyor tırnaklarımdı yumuşuyor
Tüm ilkel sözcükleri unutuyorum birden
Bir tutku değil bir duygu değil
Bir fabrika işçisinin ekmeğe sarılması gibi
Öyle sarılıyorum, terimle kanımla kemiğimle
Mavisi sürdükçe tepemizdeki ışığın
Bu koku bu renk duracak tenimde...