Rengin Şiiri - Yaşar Karip

Sen gelirsin sabahın rengiyle pencereme
Bütün renkler anlamını yitirir
Rengin kalır geriye
Kuşlar susar, güneş utanır
Karanlık ölür
Bütün renkler secdeye kapanır
Senin rengini gören çocuklar
Konuşmayı unutur
Cellatlar bile durup düşünür
Rengini gören koyunlar
Kurda aşık olur
Tilkiyle horoz arkadaş
Düşmanlar sırdaş olur
Yediveren güllerinin yüzü kızarır
Bülbül gülünü görmez
Anne bebeğini emzirmez
Her sabah pencereme rengin gelince
Yaşanırken bütün bunlar
Nasıl olur da insanlar gülmez