Rengimin Hikayesi Şiiri - Şirin Erdilek

Benim rengim dönek bir Gri
Kararsız, kişiliksiz sanki, pek bir sevimsiz Gri
Sabahları hafif bir pembelik alsa da

Trafiğe çıkar kirlenir, bunalır ve bulanır yazık
Sevgisiz, öfkeli bir kahveye karışır
Garipleşir sokaklarda, çekimserleşir

Yansıtır diğer renkleri, istemeden
Karışmak için araya, silikleşir
Paylaşmak istemez kimselerle kendini

Oysa ne zaman ki eve döner
Gülümser benim Gri'm, benim özgür gülüm
Daha bir gerçektir artık, yalnızken

Dört duvar, bazılarının demir parmaklığı
Benim Gri'min kanatları oluverir
Uçmak için, fikrinin özgürlüğüne giden yolda

Geceleri, hele de mevsim baharsa, kısar ışıkları
Az füme üstüne bolca lacivert ekler
Üç beş tane de pırıltı kondurur, yıldız niyetine

Gün gelir, devran döner, kış gelir
Sessiz ve sinsi, kıpkızıl bir ay saklanır
Kötü kalpli kara bulutların arasına

Ama benim Gri'me o da yakışır, her şey gibi
Sevmez ya aslında, kabul eder daha ziyade
Sevmek gerekmez, yaşamak yeter…der bana

Kuzeye giden yolda, uzaklaşırken benden
Kanat sesleriyle birlikte, fısıldadığını duyarım
Sarılırım yüreğime dokunan o son sözlere

Özgürlük ve yaşamı yücelten sözleri rengimin
Yaşamaktan gayrısı boş der bana sevgiyle
Ölmeye giden yolda tek derdin ölmek olmasın

Ufuk çizgisine doğru kanat çırparken
Son sözlerini duyarım sıcacık rengimin
O sözler ki hayat demek can demek

Özgürlük senin için, özgürlük insan için
Sen özgürken, bir diğeri tutsaksa şayet,
Özgürlük yalan, özgürlük YASAKTIR!

Ve kaybolur ufuk çizgisinde