Rengi Değişir Ömrün Şiiri - Kamil Aydemir

güneşin gülüşü
fabrikadaki işçinin düşü
aydınlık günlerin gönüllüsü
bıyıkları yeni terlemiş gencin sevdasıyım

kışladaki askerin şafağı
başı dara düşenin dağı
insan olan herkesin akrabasıyım
hüzünlü görmeye dayanamam sizleri
bunun için asiyim

toprağın dilidir babam
toprağın sabrını almış anam
ve acılarda saralmış bir yaşam
ben onlardan harman
olmak için halkımın dertlerine derman
düştüm bu zorlu yola
asi yüreğim dinlemez ferman

tutun şiirlerime akan lirik sesimden
insan olan herkesin akrabasıyım ben
yarınları kurtarmak için hüzünden
yüreklerinize ışık sağacağım gökyüzünden

nice umutlar düşürülmüş kaldırımlara
nice sevinçler
ve onurlar
onları çiğnememek için bakarak yürürüm önüme
beni şiirlerime sorun
sorun beni dünüme
hayatın ayazında üşümeyeyim diye
sizde yüreğime bir avuç sevgi örün
her sabah geçin aynanın karşısına
kendinizdeki cevheri görün
görün acıların arasına sıkışmış güzellikleri
rengi değişir ömrün