Saçlarında parlak renkler dinleniyor
Koyu karanlık ruhuma
Körpe filizler ekiliyor
Göz gözü görmeyen ince bir ışık altında
Seninle karşılaştığımız o ilk kaldırımdan beri
Gün batışı matemini hatırlatan
Yokluğundan kaçarken
Gün doğuşu sevinçlerini hatırladım çocukluğumun
Mum alevi sıcaklığı yayan gözlerinde büyüttüm sevgimi
Gözyaşına hasret çöllerimde
Çünkü sen vardın ömrümde
Bir yaprağın her rengine tanık oldum
Yanı başında otururken
Öyle mevsimler boyu falan da değil
Tek bir günün içerisinde bile
Çünkü sen tutuyordun beni gözlerinden
Sonra hiç unutamadığım o kokun
En muhkem zincir oldu
Seninle yalnızlığım arasında
Öyle bir çiçek büyüttüm ki içimde
Sığmaz oldu kurumaya yüz tutmuş kabuğuma
Sığmaz oldu
Sığamaz
17.12.2020
Kenan KaraKayıt Tarihi : 19.12.2020 23:14:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!