yittik çocukça
koştuğum bayırlarda
solucan kurur
toprak doğramayınca
üveyik hırçın
saçmadan ürperirken
çığlık atardı
korkusu yok olunca
süremler bitti
kışı görmedik gitti
hiç titremedik
ayazda kaybolunca
dam başı kuru
kar doldurmadı saçak
gece ışıkta
zifirin yutmayınca
duldaya dolan
yalnızlıklar olmadı
hep yanımdaydı
birileri dolunca
söze başlarken
söylence de bitirdi
tıkandı sözcük
rengarengi solunca
11031012denizli
Ozan EfeKayıt Tarihi : 11.3.2010 23:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!