Reng i Aşk Şiiri - İsmail Uysal

Kırmızıydı aşkın tarifi ben de
Nar kırmızı, gül kırmızı, kankırmızı…
Nar bozuldu, gül kurudu sayende
Dalgalara kaptırdık koca Karadeniz’i

Bildiğimiz, namlu ucunda kurşun,
Lakin kolay değil basmak tetiğe.
Kazara sekmesinden korkuyorsun
Kızgın güneş itiyor gölgeliğe…

O halde susmaktır akilin harcı,
Sükûta ermenin vakti gelmiştir.
Söz ki, dilin akla ve kalbe borcu
İflas etmiş, kaynağı kesilmiştir.

Zira aşkın rengi döndü sarıya
Kırmızı, gurubu süsleyen kahır!
Kör sinek arkadaş oldu arıya,
Bal mundar, peteğin kovanı ahır!