Rena İssance Şiirleri - Şair Rena İssance

aynı yerden bakar yıldızlar
göz kırpar, uzak
bir pervane döner avlusunda
uzun gecenin
dönerde, dönülmez
gidilirde, gelinmez

Gece yarısı çık gel ki...
Vazgeçmek mümkün olmasın

İşleyeceğimiz cinayetlerin orgazmında
Kendimizden başlarken öldürmeye
Cinayet anında sevişmeliyiz...

Yanlızlıktır durduğum yer
Uğultulu tepeler gibi esrik
Çocuk arsızı, sevgi hırsızı
Sevda yokluğunda ağlar bir kalp
Kuytularında kıraç gölgelerin
Dağlar yaralarını utanç yükünden..

Hani her şey biter ya,
şiir biter,o şarkı susar
geri sarar film anılarda

arar zerresinde bir ırmağın hiçliğini
çatlayan dudaklara hayal olur ya hani

şiir oluyor zaman
şiir gözde fikrimde sen
su başında oturmuşuz
çınar, ben,kedi bir de güneş diyor Nazım,
su başında oturmuşuz çınar, ben, kedi bir de sen
şerhe şerhe sana akıyor varlığım

Kırlangıç kanatlarında bırakıp gittin beni
Gökyüzümü alıp gittin sormadan
Sokaklarda kaldım sahipsiz
Üşüdüm çok üşüdüm
Şimdi ayazına vurdu ömrüm

Farkına vardım.

Bir şeylerin farkına varamıyorsan ne değişir ki diyordun. Farkına varmıştım aslında hem de ilk anda! Her hücrende beni parçalara ayıracak bir bombayı yanında taşıdığını biliyordum. Senden görüyordum özlemlerimi hani hep duymayı istediğim ezgileri söylüyordu dudakların, beynimi okşuyordu nağmelerin. Bana ezgiler söyleyen dudaklarını öpmek istedim seni öptükçe dudaklarımdan kan sızacağını bile bile öpmek istedim.

Farkına vardım.

şimdi gidiyorsun ya
ağulu sevişmeler travmasında
ürkmüş atlar gibi
düşürürken sırtından
seni bana
beni sana

Siz hiç kendinizi uğurladınız mı?
Bir sabah içinizde barındırdığınız,küçücük sandalınızla,hep ulaşabileceğinizi sandığınız deniz fenerinin, aslında kzıgın kumlarda gördüğünüz bir serap olduğunu anlayıp, sandalınızı engin sulara bırakıp arkasından gidişini izlediniz mi?
Kolay değildir kendini yolcu etmek.
Ardından baktığınız, kıyıdan uzaklaştıkça küçülüp giden, ara sıra dalgaların arasından zorlukla seçebildiğiniz, bir zamanlar uğrunda en kanlı savaşları, darbeleri, ve hatta ölümü göze aldığınız zafer arzunuz değil miydi?
Yenilgiyi kabullenmek bu kadar acı verici iken teslimiyet neden bu kadar acısızdı?
Yoksa siz de düşünüzde yarattığınız yel değirmenleriyle mi savaştınız?

Bildiğim ne varsa,
illegal bir savaşın ortasında
boyun kırıyor,
haklı kılmıyor mazeretler.
Savaşmak yoruyor beni,
yoruldukça...