İstasyonlara doluşurduk paydoslarda
yanlış yerlere büyüdüğümüz
o ilk ve son duraklara…
Eski bir nisan tadındaydı anılar…
ne yana dönsek, nereye gitsek
siyah bir gül açardı şarabımızda.
Sus pustu Ren nehri!
kimsesiz çiçekler büyürken
göçmen acılarla koynunda…
Kayıt Tarihi : 14.8.2023 16:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!