Remma' 2 Şiiri - İhsan Sezer Oğuzhan

Muştular saçar bembeyaz yüzüyle yine
Remma bugün taze baharlarında
Öylece kaldırmadan gözlerini dururken
Yeter de artar papatyaların açmasına
Delikanlı adamın muhkem derinlerinde.
Savurur madde ve manayı saniyelerle
Savunur sanki kalbindeki en son kaleyi
Vermez, bakışı memnu bilinmez birine
Ve saklar, sımsıkı tutar, söylemez ama
Bağırır tüm kelebekler güzel adını.

Aydınlanır zaman gibi sonrasında öğlenin
Dimağında bahane dolu gün ışıklarıyla
Islanır belki kurduğu hayallerde ancak
Ne belli eder ne etmez sırılsıklam sevdiğini.
Zemheriyi götürse yanında apansız
Eser yine en sert poyrazları doyunca.
Yâr etse de saçlarını bir başka yabancıya
Ne mümkün unutmak onu ömür boyunca.
Eğip büker ve dahi demir gibi adamın,
Pespayeye çevirir kalbini iki avucunda...