“Reklamlar Başlasa da Mutfağa Çay Demlem ...

Daha başlayamadı, hani bol reklam vardı,
Bol bol aralar ile tanıtım yaparlardı…

Bekâr birisiyimdir, bir yardımcım zaten yok,
Televizyonum açık, canım çay istedi çok…

Parmaklar kumanda da, sesi sıfırlayacak,
Ya da kanaldan geçip, biraz dolaşılacak…

Şükür reklam başladı, parmaklar alışkındır,
Sesler sıfırlatıldı, mutfağa varmışımdır…

Çayın suyunu koydum, eski demi boşalttım,
Ocağa yerleştirdim, demliğini yıkadım…

Biraz da çöp birikmiş, dışarıya çıkardım,
Sonra bahçe dışından, cadde dışına çıktım…

Çöp şahsıma uzaktır, neyse çöpü boşalttık,
Tekrar eve yöneldik, televizyona vardık…

Reklamlar tükenmişti, sesi anında açtım,
Tekrar reklam başladı, yine mutfağa koştum…

Çay demini almıştı, baktım ki bulaşık var,
Birazcık yıkayayım, az, biraz kap, kacak var…

Tekrar içeri girdim, reklamlar tükenmişti,
Çayımı içiyorum, bu böyle sürecekti…

Çünkü robotlaşmıştık, reklamlara endeksli,
Her iş görülüyordu, hem bir çeşit düzenli…

(2012)