Reisim Şiiri - Ebubekir Demir

Senden önce her tarafı sarmıştı zulüm,
Zulümden her yanı kaplamıştı vardı haksız çok ölüm,
İman davası olmadan sanki kuru bir çölüm,
Adalet kuyulara atılmış,gülmüyor kör talihim ,
Neredeyiz bilmedim söyle bana Reisim.

Bilmiyorum belki de cehennem burası,
Bıktım artık zulümlerden keşke gelse zalimlerin sırası,
Takvimden yapraklar düştükçe artar gönlümün yarası,
Belirginleşiyor yavaş yavaş, burası karanlık ile aydınlık arası.

Her yanım zulüm her yanım sessiz,
Gündüzler karanlık geceler ıssız,
Sanki vicdanım yokmuş gibi bedenim hissiz,
Yardımına muhtacım gel yetiş şanlı Reisim.

Konuşup dile gelse sanki ne olur dağlar!
Artık eskisi gibi yeşermiyor solgundur bağlar,
Bu haksızlığı kabul edemiyorum bu yüzden gözlerim ve yüreğim ağlar,
Bilemem reisim ne kadar zamandır sessiz bu millet bu günü bekler.

Ne yardım eden vardı nede bir el uzatan,
Zulmettir şimdi herkesi uyutan,
Bu zulümden neredeyse elden gidiyordu vatan,
Yardım et uzat elini buradayım Şanlı Reisim .

Hep derdim, yok mu bu haksızlığı gören,gözeten bir göz?
Bu zulmete dur diyecek yok mudur bir söz?
Birbirinden ayıralım karanlık ve aydınlığı bir kez!
Hakkı hakikati dile getirdin,bitsin artık ümmette bu sessizlik Reisim.