Reis Şiiri - Akif Doğrul

Gün görmedin, belki gündüz görmedin
Veysel diyarındandın hiç kirlenmedin
Reislik belki tek sana yakışırdı
Boynu bükük bir karanfil gibi
Mahzun ve telaşsız, sabırlıca…

Kalk Reis! Baharlar beklemekte seni
Mamak’ta sen dünyayı yüklenip
Baharı beklemedin mi, betonlarda üşürken
Bu nedir ki ne ola…
O içindeki susturulmuş cehennemin yanında.

Bir ses ver Reis
Sen kirlenmemiş denizimiz, sen kirletilemeyensin
Sen yek başına cihana kafa tutan,
Sen yan çizmeyensin, çizdirilemeyensin

Maraş dağları ağlamakta, tıpkı benim gibi
Ceyhan nehri kızıl akıyor belki
Gözyaşım kandır, Kızılırmak belki ondandır.
Şimdi Şarkışla ağlar, Sivas ağlar
Anadolu ağlar ilk ve son Reisine…

Ne kaldı kirlenmemiş
Ummanlar bile kara renkli
Bir mavi gökyüzü bile kalmamışken
Ne beklenir ki.

Ama sen vardın işte
Bir sen kalmıştın
Sen bembeyazdın, pırıldıyordun, apaktın
Sen alnın gibi, sen davan gibi…

Bir ses ver Reis, bir nefes
Maraş dağları bizdendir, etmez ihanet.
Bir ses ne olur, bir ses, bir nefes…
Sirkeci/İstanbul; 26 Mart 2009