Reis Şiiri - Zeynel Abidin Payas 2

REİS

Sadece sen değil, alperenlerin,
Seninle beraber üşüdü Reis.
Umut bağladığın can parelerin,
Seninle beraber üşüdü Reis.

Hazan vurdu ilkbaharda gülbağı,
Hiç sevmezdin yüreksizi korkağı.
Döngel’in üstünde koca Keş Dağı,
Seninle beraber üşüdü Reis.

Tarifi imkânsız acılarımız,
Kâbe’ye yüz süren hacılarımız.
Anamız babamız bacılarımız,
Seninle beraber üşüdü Reis.

Aşık olduk gösterdiğin ülküye,
Gülü sevdik Resul kokuyor diye.
Edirne'den Kars'a bütün Türkiye,
Seninle beraber üşüdü Reis.

Türkistan'ın boz bulanık selleri,
Bak tutuldu Ural Altay dilleri,
Asya çöllerinin sıcak yelleri,
Seninle beraber üşüdü Reis.

Daha ben böyle bir acı görmedim,
Şeyh Şamil’i Alparslan'ı demedim,
Atam dedem Fatih Sultan Mehmet'im,
Seninle beraber üşüdü Reis.

Karların altında yandık bazen,
Derece kırk iken donduk bazen,
Seninle beraber öldük bazen,
Seninle beraber üşüdük Reis.

Utanmadan kim kırdı bu kalemi,
Yurda reva gördü derdi elemi
Baştan sona Türk ve İslam alemi,
Seninle beraber üşüdü Reis.