Reis Şiiri - Hamza Sabancı

Etme
Etme be reis, gitme
Beni sensiz bırakma
Beni ellere bırakma be reis.

Hani otobüse binmiş gidiyordun mapushaneye
Mapushane soğuk,mapushane karanlık
Sen değil ben üşüyorum be reis.
Ardın sıra insan seli el sallıyor,
Ağlıyor Ahmet Kaya
İstanbul mahşer yeri
Acının en tarifsizine şahitlik ediyorsun İstanbul.
İşte yiğidin gidiyor, sevdalın gidiyor
Neden bırakırsın be İstanbul
Bak yetim kaldık be İstanbul.

Ağla,ağla İstanbul, Ankara,Antep,Adıyaman
Ağla Türkiyem.
Ağlamak düşer bize bugün
Yiğidini alıp götürüyorlar.
Ne durursunuz hala
Hani bırakmayacaktın,göğsünü siper edecektin
Hadi ne durursun
Türk,Kürt, çerkez
Caddelerde sıralanmış uğurluyordu seni herkes.

Her yürekte tarifsiz bir acı var bugün
El sallıyordun, ben ağlıyordum
Senin başın dik, benim gözlerim buğulu
Gidiyorum sağlıcakla kalın der gibi
İçim acıyor be reis
Canım yanıyor.

Gök yarılmıştı adeta, dünya başıma yıkılmıştı
Yüreğim burkulmuştu be reis
Bu gidişinle.
Çaresiz kalmıştım, yıkılmıştım bir duvar dibine
Yetim bir çocuk gibi.
Gelişini bekleyecektim doğacak güneş gibi
Seni çok özledim
De hadi gel reis.