Abi Şiiri - Mahmut Kızıloğlu

Gecenin tam orta yerinde
Zaman durdu, saatler durdu
Gökte bulut yerde insanlar durdu
Bir şivan düştü yüreğime
Gözde yaş, kalpte keskin bir sızı.
Gitti gitti dediler,
Ne söylediklerini bilmiyorlar delirmişler,
Dağ göçer mi, çınar düşer mi?
Bu normal mi be abi?

Acı bir telefon sesi, kulaklarımda uğultu
Gökyüzünde kapkara bir çığlık bulutu,
Ağaçlar susmuş rüzgar durmuş,
Kımıldamıyor yapraklar.
Kayıyor ardı ardına, durmuyor yıldızlar
Kayan her yıldız yüreğime saplanıyor be abi.

Gitmek böylemi olur abi, göçmek böylemi olur?
Zormuydu direnmek yaşamak için,
Hem sen zorların adamı değilmiydin?
Hani kolayları hiç sevmezdin?
Neyle kandırdılar seni,
Nasıl ikna ettiler gitmen için?
Cennetse; zaten sevdiklerinin olduğu yer değilmiydi
Bizi böyle diri diri ateşlere atmakta neydi?
Sen en son kendini düşünendin abi.

Tabut ilk defa bu kadar ağır bir yük kaldırdı,
Kefen seni sarmaya kendinden utandı,
Zaman şaşırdı, saatler durdu
Yaprak döküyor bütün ağaçlar
Sokaklarda bir sonbahar uğultusu
Oysa mevsimlerden ilkbahar.
Yakışmadı sana be abi, yakışmadı bu gidiş,

Sen hayırlı evlattın,
Sen kardeşe dağ, bacıya çınardın.
Eşine sadık, dostuna sıddıktın.
Sen kahraman babaydın,
Adam gibi adamdın sen,
Adamlığın kıt olduğu bu dünyada
Sen kalmalıydın be abi.

Dimdiktin;
Yalnızca rükuda eğilirdi başın.
Yiğittin;
Er meydanında bükülmezdi bileğin.
Kin tutamazdın, yaksalar da canını.
Bir deniz feneriydin;
Aydınlatırdın her bir yanını.
Bizi karanlığa bırakıp sönmemeliydin be abi.