Reis Şiiri - Hakan Ermiş

Ben doğarken patlattılar kıçıma ilk şaplağı
O zaman bastım yaygarayı
Bir an önce büyümek istedim,çoçukluğumu arka bahçeye gömüp
Büyüdüm'de ne oldu be reis

Umutlarımı çamaşır misali ipe astılar
Adım attığım yerde belaydım,kanla yıkadılar yüzümü
Her köşe başında bir içki şişesi
Her balkonda bir kız bıraktım,geleceği olmayan

Aynalara bakamıyorum
Gördüğüm sıfat yabancı bana
Ters düz bakıyor bir kafada ona çakıyorum
Aynalar düşman bana

Bir solukta gecenin kör karanlığında
Soğuk bir kaldırım taşına koyuyorum nacizane kıçımı
Derin bir nefes çekip cıgaramdan
Hayallere dalıyorum

Siyahından beyazından
Tam alacağım yengeni o dünyadan
Görüntü kayboluyor
Kim oynuyor lannn bu antenin ayarlarıylan

Zıvanaya dayanmış yine umutlar reiss
İndir gözümüzün hayal perdesini
Yapıştır bir üçlü daha çak çakmağı ucuna ucuna
Kor kor olsun dudaklarımız

Bir sevdiğim kız öpünce böyle kor kor olurdu dudaklarım
Birde bu meredi çekince ciğerlerimin mapushanesine kor olur dudaklarım
Yıkılırken bir bira şişesi daha yeşilliklerin arasına
Gecenin sessizliğine bir ses verip saklanmalı şafağa kadar

Hayallerimize sarılalım
Umutları arka cebize zulalayalım
İncede yol alalım
Zıvanadan çıkmadan uyuyalım be reis