Rehmet eyle Şiiri - Sevinc Arzulu

Düşdü sarı tel,ağladım,
Əsi qara yel, çağladım.
Dar günümdə bel bağladım,
Sən yanıltdın gümanımı.

Səsim gələr ucalıqdan,
Nə çıxar ki qocalıqdan.
Mədət umdum qocalıqdan,
Həmən kəsdi amanımı.

Yarəb, nolar, ac eləmə,
Yad başına tac eləmə.
Özgəyə möhtac eləmə,
Hörmət,qayğı umanımı.

Ver bolluca səbr, dözüm,
Od alsın sönməyən közüm.
Həqiqəti görsün gözüm,
Tezcə dağıt dumanımı.

Nə sevgimi töhmət eylə,
Nə də ağır zəhmət eylə.
Tanrım, özün rəhmət eylə,
Tezcə gözün yumanımı.