Rehinli Vuslat Şiiri - Mustafa Ayvalı

Ufuklar göçte, kepezde tipi, saçaklarımda kar.
Havalandı beyaz bulut gamlı bacadan sessizce.
Zemheride deli gönül, visali düşler ah-ı zar,
Buğulanmış penceremde saçın okşarken gizlice.

Mor dağları sıralarken kalbin en kuytu yerinde
Görmeliydin; Hasretinden kırağı çalmış kâkülü.
Kopunca sabrın tespihi yalnızlığın mahşerinde,
Bir baş dönmesidir bende içtiğim hüzzamın külü.

Zaman kalınlaşan duvar, çıplak ağaç uyanır mı?
Ulaşamadığım yıldız, ah gün geceme dolsa da!
Heyhat! Meczuplar âlemi yedi renge boyanır mı?
Benim avuntum gökyüzü, vuslatım tutsak olsa da.

Amasya