Rehine Bıraktım Uykularımı

An geldi
Şansıma düşen fırtınaydı
An geldi
Gece kıvrım kıvrım dolandı kuytuları
Tam göbeğime kuruldu sancıları
Ne tutabildim ne atabildim
Sahiplendim çaresiz
Büyüdü büyüdü
Boyumu aşkındı dalgaları
Yuttu seslerimi kimseler görmeden
Benimle ağladı bebekler bilmeden
Karınları aç diye doyuruldular
Yaralarımdan biriktirdiğim kanlar
Göğü kızıla boyadılar
Her baktığımda hem bitmeleri yaşadım yeniden
Hem saçtığım kayboluşlarımı
Bir türlü bulamadım ece oluşlarımı

Sanki tüm olmazlar oldu durdu
Zorluk nedir imkansızlık nedir tanımadan
Arsızlığın gereksiz haliyle
Yalnızlık sarıldı sinsice
Kararsızlığın ellerinde kayboldu yok etmeler
Bir he dedi bir caydı
Caymalarından bolca suç doğdu
Suçlarını saklamak için yalan doğurdu
Yalanlar cazipti de
Ah şu doğrular olmasaydı

Yokluğa aşina saatlerden
Tutam tutam ağrı çalıp
Ellerimden yaş dökerim her mısrama
Gölgeler kan revan dolaşır etrafımda
Sırılsıklam can bulaşır kömür ucu yazılarıma
Ve islenir
Ve yağmur sayıklar arınmak için
Dilleri pelesenk şiirler satırlardan fırlar
Ne hikmetse bir türlü anlaşılmazlar

Kuşlar gagasında taşır
Göçlerine azık hasretlerimi
Her sabah güneşten önce martılar kanatlar
Geceden kalma çığlıklarımı
Ve ben birgün diyerek
Rehine bıraktım
Huzur karşılığı
Karanlıkları unutturacak uykularımı...

(31 08 2008)