Rehin kalmış çocukluğum

Gündüzler yetmez benim karanlığımı bastırmaya
Geceler yemin etmiş beni kederimde boğmaya
Anladığımda çok geçti artık her şeyin anlamsız olduğunu
Bütün masumiyetimle akşamlara rehin bırakmıştım çocukluğumu
Tek isteğim düzmece dünyalarımda benimle oyunlar oynayacak biriydi
Bütün dünyam çöktü üzerime bir başıma kaldım şimdi

Yalnız büyüyen çocuklar biraz suskundur bilirsiniz
Onların sessiz çığlıklarını sizler işitemezsiniz
Ben bir hiç uğruna rehin verdim çocukluğumu
Aradım oyuncaklarım arasında ama bulamadım umudumu