Rehin Şiiri - Ahmet Nejat Alperen

Bir yangın gibi geçtin içimden,
ne iz bıraktın ne küle razı oldun.
Gözlerim, seninle yanmayı öğrendi önce,
sonra susmayı.
Bir çığlık gibi düştüm zamana,
duyan olmadı.

Sana dair ne varsa,
bir mahkeme tutanağı gibi saklı şimdi.
Adın, bir suçun delili gibi geçiyor içimden.
Ben mi yandım, sen mi kaçtın,
bilmiyorum.
Ama yokluğun,
bir rehin gibi tutuluyor kalbimde.

Bir gülüşün vardı,
dünyayı kandıran.
Şimdi o gülüş,
bir kıyametin sessizliği gibi.
Ne bir bahar uğruyor avluma,
ne bir kuş konuyor telime.
Sensizlik, bir ülke gibi
işgal etti beni.

Ben seni sevdim,
bir kefaret gibi.
Sen beni unuttun,
bir alışkanlık gibi.
Şimdi her dua,
sana değil,
sana rağmen
yükseliyor.