Sen seni bırakıp, o olursan,
O’nu gözünde çok yüceltirsen,
Yücelttiğin, yerini yadırgar sonra sana tepeden bakar.
Uğruna kendini bile unuttuyorsun ya,
Derdini derdin bilip,
Hüznüne ortak oluyorsun ya,
Her türlü fedakarlığı gözünü kırpmadan yapıyorsun ya,
Yapma!
O insanların aslında umurlarında bile değilsin.
Hala anlamadın mı?!
Uyan artık.
Abartılı övülüyorsan,
Söylenenlenleri sen bile sende göremiyorsan,
Dikkat!
Dur!
Etrafın nankörlerle dolu!
Hala göremedin mi
Öyleyse ,
Nankörün
Menfati bitmemişse
Maskesi yüzündedir.
Nankörün silahı vefasızlık hatta pervasızlıktır,
Kurşunu sözler, dumanı kayıtsızlıktır.
Kayıt Tarihi : 7.2.2019 01:21:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Hüseyin Yırgal](https://www.antoloji.com/i/siir/2019/02/07/rehber-20.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!