Refiye Şiiri - Hikmet Kavas

lise yolu
yol kenarında bir hurda kamyon
ve kamyonun kasasında titreşen iki çocuktuk
bilmeden
sınıfsal bir aşkın hudutlarını çizerken

ağzın minci kokuyordu çoğu kez

arada bir helva
gözlerindeki baba korkusunu
kaç tekrar öpsem de silemezdim
ders ziline kadar

sen okula ben tamirhaneye

krikomun üstünde hep sen vardın
tornavidamın ucunda sen
ve pensemin ağzında sen refiye

seninle refiye
seninle yüklemedik mi kamyonun kasasını
evlerimizde konuşulan dertlerle
ve annenin türküsüyle
'iki dağın arasında kalmışam'
uzak koyun çıngıraklarıyla gelirdi
kasabamıza akşam
seninle refiye
kamyonu seninle süslemedik mi
sis karaltısında kış akşamları
gülüşünden başka bişey kalmayacakmış geriye
bunu öğrendim geç de olsa
öğretmen tayin olduğun zaman
uzak bir şehire
koyunların çıngırak seslerinden de uzak

lise yolu
yol kenarında bir hurda kamyon
kamyonun kasasında yenilgisi
sınıfsal aşkımızın
öyle mi
öyle mi refiye
yitti mi ağzındaki helva kokusu
ve avucundaki yüreğim bitti mi