Mundar olmadan bitmeli sevda
Kimi zaman,
Kimi zaman ötenazi hakkı olmalı
Hissiyatı bitkisel hayattan çıkmayan
İçimde gizlenen
Korkulardan arta kalan
Ve yalnızlığım sandığım
Eskimiş anılarımda saklanan
Cümleleri dize yapan
O gerçek
Ay gizlendi sevgilimin göz kapaklarına
Ve mahkum kaldı bir rüyanın eşiğinde
Sabaha dek uyurken o kollarımda
Kime inanacağını şaşırır gölgem bazen
Bazen kim olduğunu senin yanında
Şimdi duyduğum sesin...
Yeryüzü sensin...
Dolunaylar içimde dolanır
Rüzgar esiridir
Sensiz gözlerimin
Sus-pus işte her yan yine
İnsanlar içine mahpus
Penceresi olmayan odalar
Ve kedi sadakatindeki sevdalar ve kalın kitaplar
Ve içimize sinmeyen bir hayat
Öyle derin bir hüzün ki yaşadığım
İçime vuruyor gölgesi saçlarının
Düş kuruyorum çocuklar gibi
Büyümeyen adamlar olur bazı
Ben onlardanım işte,
Ama oyunlarına almıyorlar beni
Şimdi ses yok evlerde
Karanlık esir almış bahçeleri
Havlamıyor köpekler bile
Bırak insanları
Oysa yıldızlar ve dolunay olmalıydı içimizde
Sensiz uyku tutmuyor beni,
Sessiz nefes alıp verişin duruyor yanıbaşımda yine
Sana dair türküler gizli yastığımın altında
Kimse bilmesin
Şimdi susuşun yada
Bir gün çekip gideceğim
Ve kimse ağlamayacak ardımdan
Şiirlerimi unutucaklar ilk
Ve gülüşümün en acıklı gamzelerini
Sevdamı anımsayacaklar bazen
Aşık adamdı
Düş gördüğüm çocukluğum bitiverdi o gece
Aklıma hayalime sığmayan büyüklükte
Bir dolunay vardı tam tepemde
Bir sezen şarkısıydı sanki öpüşmek
Ve öpüşmek gibiydi aslında
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!