Şiir demeyin dostlar bana.
Yazamam kağıtlara
Kelimeler hayattır,dokunur yaralarıma
Ömür denen karalama
Şimdi hep tozlu raflarda
Geçmiş bir şarkı,hüzünlü notalarda.
Gözlerini görmeyi unuttuktan sonra gözlerim
Uzun zamandır yüreğimin orucundayım.
Sesini işitmeyi kestikten sonra kulaklarım
Gecelerimin aya bakan mehtapsız penceresindeyim.
Umutlarımı cam bir kafese hapsettim.
Gökkuşağı rengi gözlerimde,
Kışın kar dökülmeyen zamanları.
Güneş doğumlarım süslüyor
karanlığa saplanmış gecelerimi.
Kıymet bilmez değil artık gülüşlerim.
Avucumda topluyorum çiğtanelerini.
Siyah rengi kaldırırcasına,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!