Referans Mektubu Şiiri - Cihat Albayrak

Organizmadır dünya
Yürüyen koşan oturan sancıyan ağlayan
Büyüyünce karınca olmak isterdim ben
Yavrusunu ayak uçlarında saklayan
Bir erkek penguen
Rüzgar gülü olmalıyım ben
Bir çocuğun ellerinde
Tırnak içlerimde çamur birikmeli
Mahsur kalmalıyım madende
Dünyanın iç kulağında
Bir hücrenin dış çeperiyimdir belki de
‘İnsan ne için yaşar? ’
Soruları kendimize sormanın ne alamı var
Nerden bilsin bir protein
Neye hizmet ettiğini
Sevgili dünya,
Neyin peşindesin
Okumayı sökmüş şempanzeler
Ağaç yapraklarına anılarını yazıyormuş tırtıllar
Vay hainler!
Yiyip bitirecek dünyayı kahinler
Kıyamet tahminleri
Komutanların emirleri
Annemin öğütleri
Yolluk hazırlasana anne
Dua koy bir poşete
Referans mektubu yaz
Sorgu meleklerine
İyi çocuktur Cihat, de
Övünmek gibi olmasın
Benim çocuğumdur de
Başım dönüyor halayın başındaki mendil
On bir celladın arasındaki meşin yuvarlak gibi
Tebessüm ediyor ayşe
Sehpanın üstündeki dantel
Esnaf lokantasındaki peçete kadar temizim bu yüzden
Zılgıt kadar hayat doluyorum bazen
Ağıt kadar ağlamaklı gözlerim
İki ucuyum derenin
Tam ortası kareli defterin
İnsan, tümdengelimi dünyanın, önemsiz bir parçası
Ölüm senfonisi,
Cansız et korosu
Eklemleri ağrıyormuş minarelerin
Dizi tutmayan ağaçları buyur ediyorlar
Oturtuyorlar dev testerelerin üzerine
Büyüyünce kumanda olmalıyım
Sesini kısmalıyım
Kulaktan dolma bilgilerin
Belgesel kanalları açmalıyım
Ve çizgi filmler çocuklara
Bütün güzel anların görüntüsünü dondurmalıyım
Silmeliyim fabrikaları ekrandan
Silahları, sigara üreticilerini
Büyüyünce, atlamalıyım dünyadan ve
Açılmamalı paraşütüm