GEÇİŞ
Deli gibi koşarken aklımdaki tek şey şu an başlamış olan sınavdı ve ben geç kalmıştım bile. Bir yandan koltuğumun altına sıkıştırdığım kitapları düşürmemek için çabalarken bir yandan da gömleğimin düğmelerini iliklemeye çalışıyordum. Akşam o kadar kaçırmasaydın erken kalkabilir ve şu an okula sakin sakin gidiyor olabilirdim. Ama yok; bok var içecek, içmezsem olmazdı ya, içtim bende. Saçım başım dağınık, alnımdan şığır şıpır ter damlıyordu. Ara sıra aceleden bağlayamadığım spor ayakabıların bağcığına basıyordum diğer ayağımla ve düşecek gibi olurken dengemi sağlayıp koşuyordum yeniden. İnsanların garip bakışları arasında hızla ilerliyordum; ana caddeye gelmiş tam karşıya geçecektim ki kırmızı ışığın yandığını gördüm. Durup arabaların geçmesini bekleyecek zamanım yoktu, yeterince geç kalmıştım zaten. Ayağımı caddeye atarken sağa baktığımı ve ikinci ayağım yere değerken de sola baktığımı hatırlıyorum en son… üzerime hızla gelen beyaz bir otomobildi…
Bir boşluktu önce hissettiğim…
Başımdaki ılık sıcaklık ve bir rahatlama hissi…
Karşımda gördüğüm arabanın şöförü bana gülümsüyordu; çok sakin bir tavrı vardı sürücünün. Fakat garip bir şekilde o kalabalık caddede ondan başka hiçbir araç yoktu, üstelik arabanın rengi de beyaz değildi. Sabahın erken saatleri olduğu için insanlar telaşlı, hzlı adımlarla yürüyorlardı. Belli ki herkesin yetişmesi gereken bir yer vardı.
Bir kaza olmuş ve ben yolun ortasında yatıyordum ama kimse bana bakmıyordu bile.
Tamamını Oku
