Reenkarnasyon Şiiri - Ebru Erdemoğlu

Gül oldum ilkin
Kırmızı güllerin içinde en beyazıydım, koparıldım
Bir vazoya koydular, kuruyuncaya kadar, sonra da attılar.
Bir kuş oldum ardından
Küçük bir Saka
Kafese kapattılar.
Birde ceyeranda bıraktılar. Hasta düştü kuş bedenim, ölüverdim.
Kendime geldiğimde sıcak bir kucakta, mırıldamaktaydım.
Ev kedisi olmuştum. Şanslıydım bu kez, yuvam vardı.
Ne koparıldım ne de kafese kapatıldım.
Güzel bir kız vardı, hala hatırlarım.
Kucağında uyurdum saatlerce o, okşarken tüylerimi.
Ama doğamdan kaynaklı meraklıydım.
Hep camdan dışarıya bakardım.
Merak ederdim, evin dışındaki dünyayı
Bir gün camı aralık unutmuşlar
Uzatıverdim bıyıklı yüzümü dışarı
Rüzgâr okşadı tüylerimi, ürperdim
Yakından bakmak istedim, biraz daha yakından
Ne vardı aşağıda
Fazla eğildim, dengem bozuldu, bir de yakınımdan bir kuş uçtu
Düşüverdim.
Çığlıklar içinde uyandım
Çığlık atan da bendim üstelik
Sardılar sarmaladılar beni
Güzel kokulu bir kadının kucağına bıraktılar
O kadın çok seviyordu beni, hissedebiliyordum.
Bende onu çok sevdim daha ilk günden
Kollarındayken huzurluydum
Ama bir korku vardı içimde
Asıl şimdi başlıyor yolculuğun diyordu bir ses
En karmaşık canlı olarak geldin bu kez dünyaya
Yaşa, öğren, doğru seçimler yap
Mutlu da olabilirsin, umutsuz da
İyi de olabilirsin, zalimde
Dahi de olabilirsin, umarsız da
Ne olursan ol, yaşa.