İsyan istasyonunda isyanlardaydın,
Hiç mi feyz almadın be adem! Giderken de isyandasın.
Hazine sandığın Dünya’ya, gelirken de giderken de isyandasın.
Tüm renklerini görsen de, sen inatla mordasın.
Ayı daha çok sevsen de, karanlık geceden korkmaktasın.
Bırak dünya ve dertlerini başkaları sırtlasın
Hüzün senin üzüntün, hüzün gökyüzün, sen benim hüznümsün
Dini kalbim mezhebi vicdanım
Sebebi reddi lisan ve dahi hayamsın…
Kayıt Tarihi : 10.8.2022 14:33:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
inananlar, inanmayanlar ve işine geldiği gibi inananlar.
Hiç bir zaman isyan da nisyanda olmamak... isyanımız zulme ve cehalete
Yüreğinize sağlık yureksesinz hiç susmasın sağlık mutlulukla kalın
İnsan bazen herhangi bir konuda adım atmaya çekinir. Şiirdeki anlatımıyla ayı sevmesine rağmen ayı görmek için karanlığa çıkmaya çekinir. Belki de cesareti yoktur. Kişinin yaşadığı acı tecrübeler buna neden olabilir. Her şeye rağmen yine de umudu kaybetmemek gerekir. Belki de karanlıktan bahsetmek yerine sadece aydan bahsetmek en doğrusudur.
Hüzünler ortak olmalıdır yaşamda. Böyle olursa hem vicdanlar acı çekmez hem de mutluluklar daim olur.
Güzel bir mensur şiir örneğiydi. Şiirde Âdem büyük yazılmalıydı. Dünyaya ayrılmamalıydı. Sondan 2. dizeyi şiirde gereksiz buldum.
Tebrik ediyorum.
Kaleminize sağlık.
Nice şiirlere.
Esen kalın.
Saygılarımla.
Teşekkür ediyorum kıymetli yorumunuz için.
Adem'i büyük yazmadım çünkü bir isim olarak kullanmadım.
Sondan 2.dize belki fazla olabilir fakat ben tüm şiirde anlatılanları ora ile sevene bağladım. Düzenleme yapmam gerekiyor gibi. Yapılabilir.
Vakit ayırdığınız için tekrardan teşekkür ediyorum.
TÜM YORUMLAR (3)