Reddedilmiş Şehir Şiiri - Ersin Güngördü

Batan bir şehirdir ardı sıra şarkıların..
Eylül’ü öpen balıkçı barınağının omuzlarında
Aşka dair heveslerim yosun bağlarken
İkide bir uğrayan
arsız bir lüferin son limanı olma rolünü
biçti bana denizler.

Reddettim.

Rüzgârın izini sürdüm
gözlerimi açık tutan tuzu,
ufka atılmış ince bir çizgi gibi
burkulmuş bir özgürlüğü seçtim.

Kıyılarda bırakılan mektupların
Islak harflerini süzdüm parmaklarımın ucunda.
Her dalga, her kırık ayna gibi
Ayrılığa dair yeni bir sahne kurdu.

Ve ben,
Güneşin altın dişlerini sayarken
Yalnızlığın tuhaf şarkısını dinledim,
Bir martının kanadında süzülen zaman gibi
Sessiz, ama özgür.

Rüzgârla konuşmayı seçtim,
Denizle kavga etmeyi
Reddettim.
Ama bilirim,
her batık şehrin altında
yeni bir ses filizlenir.
Ve deniz,

en çok reddedenleri sever…