biz böyle ankara boyunca
geçirimsiz bir aşk tabakasını
övüp durduk çay bardaklarına
kordonlar asılıyordu saatlerin boynuna
kuleler kul olurken zamana
fakat zamandan değildi.. yükseldi
anımsandıkça beyazlayan bir kentin eğrisi
üç kutsal sütunla aksattı dünya seni
deri’ n kroki, günlerin sirtaki..
ben arması sökülmüş mektuplar şatosu
kırk kat mutluluk altından
keder tanesini duymakla geçiliyor bana..
donup durdum burada
reçineyim hayata..
Kayıt Tarihi : 18.5.2007 19:46:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Serap Erdoğan](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/05/18/recine-prenses.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!