Reçeten Şiiri - Mahmut Gazi Şimşek

Hangi kaba su koysan, alır onun rengini
Buz dağları: Eritir yine kendi kendini

Uyma, meyyus olana; giremezsin her kaba
Sen. Buz değilsin ki? gitme ucuza caba

Ateşi tutuşturan. Küçük kıvılcımlar
Birleşip alevlenir, kendi kendini yakar

Demiri; parçalayan, demirin yongasıdır
Çürütüp küllendiren, yine kendi pasıdır

Al elmaları, yeşil dallarda, küflendiren
Elmanın kendi kurdu, onu içten kemiren

Rastgele çekiç sallama! Güzel işle cevheri
Altın çürümez ki; çürütme bunca cevheri

Akıl bulutlarında, çakınca, şimşeklerin
Düşmana hazırla, varsa? Dolu fişeklerin

Ezberinde tut! Atasözlerinden ilham al
Ne çürüyen elma ol… Ne de onun kurdu ol

Bu hastalığa yakalanma! Hummalı evham
Hakikatin hikmetindedir, en büyük ilham

İnsana biçilmiş kaftandır, o, YÜCE İSLAM
İşte! Senin reçeten, ilacın; CÜZ-Ü EN’AM