Reçete Şiiri - Abdullah Bayçöl

Gün geçtikçe kafam daha çok karışıyor
Artık yüzüme mutluluk pozu çizmiyorum
Bu saatten sonra yalnız yaşıyacağımı hissediyorum
Oysa ben daha yalnızlıkla tanışmamıştım

Hiç birimizin seçenek hakkı olmadı dünyada
Özgürlük yok aslında
Hiç bir zamanda olmadı
ve olmayacak

Yaşım yirmi
yolun başındasın diyorlar hep bana
Ben bir yol göremiyorum sağımda solumda
üstümde bir ağırlık var

Bazen düşünüyorum
Bu ağırlık her insanda varmı diye
Kurtulmak istiyorum
Sonra bir anda aklıma geliyor
Doktorun verdiği reçeteyi kaybettim

Ne ilaç vermişti acaba
Zaten etki etmezdi
uyuştururdu belki
ama onada ihtiyacım yoktu benim

Uyuşturulmuş bir toplum içinde yaşamanın şerefi
Kimse anlamıyor seni
ya da anlamak istemiyor

Merak etme sen sana yetersin
Seni teselli etmiyorum umrumda bile değilsin
Kimse kimsenin umrunda bile değilken.