Küçük rahatsızlıklarını gözünde büyütenler; evlerine en yakın bir hastanenin acil kısmını ziyaret etsinler..Ailesi ile ciddi sıkıntısı olduğunu düşünen çocuklar; çocuk esirgeme kurumu ve yetimhâneleri ziyaret etsinler..Evlerinde ailesi ile iyi geçinemeyen huysuz yaşlılar; huzur evlerini ziyaret etsinler...Ve bunlar, sonra; 'Elhâmdülillâh' desinler..Annesinden, babasından iğrenip, nefret edip huzur evine yollayanlar; bu hastalıklarından kurtulmak için, belki zor olacak ama, kendilerini orada canlı yayında hissetmeyi denesinler, sonra inşaAllâh düşüncelerindeki hastalık geçecektir..Fakat bunları düşünürken; aç karnına, soğuk havada.. Ve mümkünse geceleri banklarda uyuyan kimsesiz insanların yanında, düşünsünler ki, gerçekçi olsun. Bu reçetedeki ilaçlar, tok karnına etki yapmaz! Hastalık geçene kadar, hergün, aç karnına, ara dozlarla alınacak, durum stabil olana kadar ilaç terkedilmemeli...
Engin ÇakarKayıt Tarihi : 10.11.2016 00:52:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
7 Kasım 2016 İstanbul Gaziler parkında yazılmasına başlanmıştır, babaannemi hastaneden getirirken. Sabah saatlerinde.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!