Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Yazmayayım dedim ama yazacağım..
Mansur kardeşin eleştirisi olumlu...
Sözüm meclisten dışarı...
Niceleri var, kendilerini üstün olarak görüyorlar...
Üstünlük Allaha mahsusudur.
Hiç kimse ondan üstün değildir.
Allah kimseyi eleştirmeyi hak görmüyor...
Burada yazanlar kendi duyguları ve hislerini
yazıyorlar...
İyi veya kötü...Her neyse o onun duygusu...
Hiç kimse ben şairim demiyor...
Ben eleştiriden yana değilim..Zaman içinde insan kendini yeniler.
Yenilemek zorunda. Birbirimize hoş görü penceresinden baksak...
Haddimi aştımsa affola....
Sevgiler....Can....
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta