YAŞANDI BİTTİ DEDİĞİM YERDE, YENİDEN BAŞLAMA HEVESİYLE BIRAKTIĞIM YERDEYİM
Ben kimseye seni anlatmadım…
Ama ne zaman gözlerim uzaklara dalsa derin derin,
birileri çıkıp “aşık mısın?” yahu dese hep
gülümsedim.
Çünkü senin adını anmadım ama
gülüşüm seni andı…
Gözyaşı kokusunu bilir misin.
Sana yazılmış mısralarım vardı benim.
Belki ucu yanmış bir kâğıt değildi ama gözyaşı kokusuyla, kömürden bir kalemle yazdığım. Sonra bir sayfa ardına bir sayfa daha derken.
Kalemimin, beynimin hızına yetişemediği sayfa sayfa yazdığım şiirler
Yazmak istiyorum delice ama
Kâğıt ıslak, şair suskun, kalem bitmiş.
Ucu yanmış kâğıtlarla hatırlanan gençliğine bakıp
Kâğıdın üzerine sıkılmış parfüm kokusunda arıyor gençliğini.
Bir mektubun kat izinde kalan zaman,
Geceydi…
Dışarısı sessiz, yıldızlar utangaçtı.
Ama içimde bir yer, sessizliği parçalayan bir şeyle doluydu:
Kimse görmedi…
Çünkü bu ateşin ne dumanı vardı ne de gölgesi.
Sadece yakıyordu.
Her sorana aklımda yok dediğim kadar
Nefesimsin içimde yatan
Unuttuğum kadar bir hançersin yüreğimde
Çıkartmaya çalıştıkça daha çok batan,
Unuttum dediğim her an hatırladığımı unutarak
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!